Francisca Herrera Garrido (A Coruña 1869 1950) foi a primeira novelista galega que chegou as páxinas da crítica literaria francesa, e a lo largo de moito tempo a única muller elixida como membro numerario da Real Academia Galega.
Filla da alta burguesía coruñesa, educada segundo os esquemas tradicionais que daquela marcaban a condición da muller, a súa sensibilidade, sen embargo, abrollou con forza en textos e poemas diversos nos que sempre recoñeceu a inspiración poderosa de Rosalía, da que se declarou discípula.
Néveda, historia dunha dobre seducción (1920), é unha aportación fundamental ó nacemento da narrativa deste século.
En 1987 adicóuselle a esta autora o Día das Letras Galegas.
